• upifugihabx
• 16 Sep 2025
• Медицина - родителям
• 80 Прочтений
• 0 Комментариев

Шлепать ребенка можно. Но только когда...

«Глупый король в окружении слепо преданных министров» - так кто-то описал новорожденного и его родителей, подчиняющихся каждому его желанию.

Но как бы ни был «король» глуп, пока он еще совсем маленький и целый день спит, родителям с ним не так трудно. Однако к 2-3 годам он может стать таким эгоистичным, что будет почти неуправляем. И тогда родители начинают приструнивать свое чадо. Они ругают и наказывают малыша, когда он делает что-то «неправильное», превращаясь вдруг из обожателей в строгих нянек, хотя на данной стадии развития ребенка это уже не дает видимых результатов.

Родители сами, возможно, не осознавая того, испортили его, ведя себя как «слепо преданные министры» в течение первого года жизни ребенка. Примерно в 2-3 года у ребенка развивается чувство собственного достоинства, его «я», и тогда он готов противостоять любым попыткам взрослых как-то обуздать его. Он больше не слушается родителей, и чем больше его ругают и наказывают, тем более непослушным и капризным он становится, и тем сильнее раздражаются родители.

Чтобы избежать развития этого порочного круга, есть только один выход: воспитывать и приучать ребенка к дисциплине, пока ему еще нет и года, до того, как в нем проявится его «я».

Например, ребенок должен есть строго по расписанию, и тогда он не будет переедать и быстро избавится от привычки мочиться в постель. Да и вам не нужно будет затрачивать лишних усилий, чтобы бороться с этой привычкой. Если же не обращать на это внимание, исповедовать принципы «свободного воспитания», такая жизнь может обернуться катастрофой для ребенка.

В возрасте до одного года малыша еще не оскорбляют физические наказания. И наоборот, 2-3-летний малыш остро реагирует, если его отшлепать. Поэтому, если вы сначала баловали ребенка, а потом вдруг стали строгими, это только подогреет в нем чувство протеста. И результат будет обратный по сравнению с тем, которого ожидают родители.

Итак, шлепать ребенка можно только до тех пор, пока он еще слишком мал и не может воспринять это как оскорбление.

Подготовила С. Васильева

P.S. Пояснение для особо рьяных родителей: «шлепать» - это не «бить» ребенка. Шлепанье не причиняет боль, но четко показывает недовольство родителей. Так же поступает и кошка с котятами, когда непослушных шлепает лапой.

***

Баланы ұруға болады. Бірақ тек қашан...

«Соқыр адал министрлер қоршап алған ақымақ патша» - деп біреу жаңа туған нәресте мен оның әрбір тілегін орындайтын ата-анасын осылай сипаттады.

Бірақ «патша» қаншалықты ақымақ болса да, ол әлі өте кішкентай және күні бойы ұйықтап жатқанда, ата-ана үшін онымен күресу соншалықты қиын емес. Алайда, 2-3 жасында ол өзімшіл бола алады, сондықтан ол өзін басқара алмайтындай болады. Содан кейін ата-ана баласын тізгіндей бастайды. Олар нәрестені «дұрыс емес» бірдеңе істегенде ұрып-соғып, жазалайды, кенеттен жанкүйерлерден қатал күтушілерге айналады, дегенмен баланың дамуының осы кезеңінде бұл көрінетін нәтиже бермейді.

Ата-анасының өзі, бәлкім, мұны түсінбестен, баланың өмірінің бірінші жылында өзін «соқыр адал министрлер» сияқты ұстады. Шамамен 2-3 жаста балада өзін-өзі бағалау, оның «мені» қалыптасады, содан кейін ол үлкендердің оны қандай да бір жолмен тежеуге тырысатын кез келген әрекетіне қарсы тұруға дайын. Ол енді әке-шешесіне бағынбайды, ұрысып, жазалаған сайын бойындағы тілалғыш, капризді болып, ата-анасының ашу-ызасы артады.

Бұл тұйық шеңбердің дамуына жол бермеу үшін бір ғана жол бар: баланы ол әлі бір жасқа толмаған кезде, оның бойынан «мені» көрінбей тұрып, тәрбиелеу және үйрету.

Мысалы, бала кестеге сәйкес қатаң түрде тамақтануы керек, содан кейін ол артық тамақтанбайды және төсекді сулау әдетінен тез арылтады. Және бұл әдетпенкүресу үшін қосымша күш жұмсаудың қажеті жоқ. Егер сіз бұған мән бермесеңіз, «тегін білім беру» принциптерін ұстанбасаңыз, мұндай өмір бала үшін апатқа айналуы мүмкін.

Бір жасқа дейін нәресте физикалық жазаға әлі ренжімейді. Ал, керісінше, 2-3 жасар нәресте ұрып-соққан болса, қатты әрекет етеді. Сондықтан, егер сіз алдымен баланы бүлдіріп, содан кейін кенеттен қатал болсаңыз, бұл оның бойындағы наразылық сезімін тудырады. Ал нәтиже ата-ана күткеннен керісінше болады.

Сонымен, сіз баланы тым кішкентай болғанша ұрып-соғуға болады және оны қорлау деп қабылдай алмайсыз.

Дайындаған С. Васильева

P.S. Әсіресе құлшыныстағы ата-аналарға түсініктеме: «шапалақтау» баланы «ұру» емес. Ұстау ауыртпайды, бірақ ата-ананың наразылығын анық көрсетеді. Мысық тентектерді табанымен ұрса, котяттарын да солай жасайды.

***